Hislerini belli etme konusunda her zaman başarısız olmuş Morvan, genç ve asil bir Got savaşçıdır. Yıllarca hizmetinin bir karşılığı olarak Prens Pelagius ona yerleşebileceği bir yurtluk verir. Burada güzeller güzeli bir at hırsızı ile yolları kesişir. Önemli bir Orta Çağ kasabasının şefi olan Galo’nun kızı bu güzel at hırsızı, duygularını açığa vuramayan sert savaşçının gizli hislerini ortaya çıkarabilecek midir?.. Yoksa Morvan güçlü kişiliğinden taviz vermeden etrafına ördüğü duvarların ardında zapt edilemez bir kale gibi görünmeye devam mı edecektir?..

Kendisi de en az Lua kadar yorgundu. Kendiyle verdiği savaş yıkıcı bir acizlik hissine yol açıyordu. Yıllarca duygusuzluğunun onu koruduğuna inanmıştı. Hissetmekten, acı çekmekten acizdi, bu babasının öğretilerinden biriydi. Ve böyle olmuştu. Hayatını diğer insanlara bulaşmadan, hisse dair her şeyi silerek bir izleyici gibi geçirmişti. Fakat içinde bir şey, tatmin olmayı bekleyen doymak bilmez bir açlık uyanmıştı. Hep yalnızdın... Lua’nın sözleri duvara toslayan bir koç gibi aklına geldi. Elini kılıcına götürüp o tanıdık hissi aradı. Parmaklarıyla kabzasını kavradı fakat kılıcın ağırlığı onu her zaman yaptığı gibi rahatlatmadı. Hissetme, duyguların egemen gelmesine izin verme! dedi içinden ama savunmasının yıkıldığı barizdi ve bunun sorumlusu yanında uzanan genç kızdı.